गजलहरु

Gajal
हास्छु भन्थे अथीत सम्झी रुन बाध्य छु
वियोगी भई तिम्रो तस्बिर छुन बाध्य छु

बाध्यताबस ओडरभित्र भुमरिले छोपिदियो
उज्यालोको प्रतिक सम्झी खोज्न जुन बाध्य छु

बात गर्छन् घरी घरी तिम्रा आवाज हृदयमा
विवश भई खोज्न सरगमको धुन बाध्य छु

सम्पत्तिको निम्ती लड्ने स्वार्थी छ यो समाज
समाजको स्वार्थको निम्ती खोज्न सुन बाध्य छु

बिन्ती आसु नखसालिदेउ खोतालिन्छ अझ घाऊ
तिम्रो अघी लाचार भई पराइकी हुन बाध्य छु

Gajal
अन्धकार पर्खालभित्र आँफैलाई नलुकाउ
जिउनु अझ बाँकी छ आफ्नो शिर नझुकाउ

प्रतिशोधका भावना तछाड मछाड गर्दै छन
प्रिथ्वी नै ध्वस्त हुन्छ यसलाई नफुकाउ

देखावटी हासोमा हास्न वाध्य भए पनि
झर्न देउ ति आसुलाई आँखैभित्र नसुकाउ

आगो माझ मुटुलाई बजारेर आज्ञा गर
अन्योल भित्र घातहरुलाई बेहोसिमा नउकाउ

चिच्यावट स्वरहरु मौन भए के फरक भो
अघी तिमी बड्नै पर्छ कुनै मौका नचुकाउ

Gajalन
नओईली झरेर नै नफलेर हास्न सके
नअङ्गाली मृत्‍युलाई नचलेर हास्न सके

पलपल आयौ सपनिमा सताइरयो तिम्रो याद्ले
नखोलेर सारा सत्य नछलेर हास्न सके

पोलिमात्र रयो मुटु आगोको राफ आई
नछुटेर आगोबाट नजलेर हास्न सके

लत्याएर आँफैलाई पत्थरसग प्रस्न सोध्दै
ननिभी गए आशाहरु नबलेर हास्न सके

अस्विन कल्पनालाई माटो मुनी छोपिदिई
नमाथी उढेर नै नडलेर हास्न सके

Gajal
चर्को घामको स्पर्समा सित्को कुरा गर्‍यौ
घातहरुको बिचमा उभी प्रितको कुरा गर्‍यौ

गजलका शेरहरु उठाउदै थियौ तिमी
आदा गजल नटुङ्ग्याउदै गीतको कुरा गर्‍यौ

आफु हार सुम्पिनलाई पछी पछी सर्दै थियौ
लम्किएर एकै पाइला जितको कुरा गर्‍यौ

पाइला पिछे सफलताको कामना लिदै थियौ
पहिलो पटक ठेस लाग्दैमा नितको कुरा गर्‍यौ

द्वन्दबिन बोलिहरु तछाड मछाड गर्दै थिए
समाजको बिचमा उभी रितको कुरा गर्‍यौ