Sunday, January 24, 2010

गजल (उमा गौतम)

नमर मेरै लागि भन्थ्यौ न त अब बाँच्न सक्छु
मुटु भरी तिम्रो माया न त अब साच्न सक्छु

किन चाहियो तिम्रो साथ नदिए हुन्छ भन्थ्यौ
गीत पनि नगाउ अब न त म नाच्न सक्छु

मलाई किन दोस दिन्छौ प्रकृतिको खेल हो सब
हागो त भाची हाल्यो न म त्यसलाई लाच्न सक्छु

भाच्यौ मुटु भनी मलाई किन तिमी घ्रिडा गर्छौ
नकसैको जोडी मुटु न तिम्रो चै भाँच्न सक्छु

आफु हासी गई भनी एकान्तामा किन रुन्छौ
तिमीलाई चै रुवाएर न म एक्लै हास्न सक्छु

No comments:

Post a Comment

SUN RISES (Poem)

Sun rises when moon is omitted
Spreading its ray with unlimitted
Simply great warmness appeared by hurting
It followed and followed again by trusting

Sun rises carring noticable survay
with its strength and powerful ray
It attract on every front and rear
Seeking amazing joy near and near

Sun rises being the world's reaches
I promised to follow what it teaches
I realize the distance and spaces between us
But also to catch him every things I rush

Sun rises sharing priceless pleasure
Being the king of king and natural leader
I hide humanity with its poweful massage
I hide it with world and even with own image

Sun rises being the key of the world
Negleting brightest star and darkful clouds
It helps me to rejoice on my every way
But now from me it goes far away and away


MISSING HEART

With the humble effort of love
You crack my heart currently I observed
It is lampless in your absence
I lost might privacy with own experience

Rememberance encourage me on reasult and begain
Why I am missing my heart again and again

I am unable to acced any things due to whisper
Time and time I am bearing macco lacture
Lampless crowded me on result and begain
Why I am missing my heart again and again

It's me a looser and a dreamer
Caring lots of desire searching for brighter
Full of madness appeared on result and begain
Why I am missing my heart again and again



गजल
सच्चा पुत्र हुँ म भनी उठ्यौ पिएर खुनलाई
हारी हारी डल्यौ अनी आट्यौ झस्किएर रुनलाई

दोदारमा पर्यौ अनी त्यसै जालमा अल्झिन गयौ
पदभ्रस्ट भ्रस्ट पार्छु भनी उठ्यौ आकाश छुनलाई

पछारिएर मैदानमा अन्दकारलाई चुम्न पुग्यौ
एक्कासी आँखा बन्द गर्यौ बेहोसी हुनलाई

आफ्नै स्वार्थसिद्द हेर्यौ आफ्नै मान बचाउदै
अनायसै माथि उठ्यौ बिद्रोह त्यसै दुनलाई

शरीरलाई समाल्दै व्यवस्ता गर्यौ हिरा मोती
लछार्न सारा सत्य अनी हात पार्न सुन्लाई
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
गजल
न त रुन नै सके न त हासे रै बाचे
नचुटाएर भावना न त गासे रै बाचे

हराएका क्षणहरु लुकाएका पलहरु
न त जोगाइ राखे न त मासे रै बाचे

मुटुभित्र टासौ लाग्यो कसैको तस्बिरलाई
न त जलाउनै सके न त टासे रै बाचे

इस्ट मित्र दुनियालाई हासो दिन सकिनलौ
न मन भित्र को व्यथा न त तासे रै बाचे

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
गजल UMA
संसार भित्र अर्को संसार डल्यो भन्छन किन
मुटु भित्र भयङकर आगो बल्यो भन्छन किन

आँफै देखी डराएर आँफैलाई कुल्चिएर
दु:ख आए भाग्यले छल्यो भन्छन किन

दन्काएर अग्निलाई विस्व भरी फैलाएर
यहाँ सब्को शरीरहरु जल्यो भन्छन किन

आफु मात्र जिउ भन्दै आफ्नै पेट भर्नलाई
मेरो लागि मात्र फल फल्यो भन्छन किन

जन्म मृत्‍यु संसारको नियम हुँदा हुँदै
आत्मा सग काल आइ चल्यो भन्छन किन

Followers